آقای محی الدین فقیهی از همکاران بازنشسته و متولد سال ۱۳۱۴ در کربلا می باشد. او طی سال های ۱۳۴۲ تا ۱۳۶۲ در شهرداری تهران مشغول به کار بوده است. او پس از بازنشستگی شروع به کتابت قرآن کریم بصورت دستنویس نمود.
جناب فقیهی از خاطراتشان می گوید: پدرش حاج حبیب اله حفاظی از علمای حوزه علمیه که برای درس خواندن به نجف رفته بودند و در همانجا ازدواج کردند و جناب فقیهی تا کلاس پنجم ابتدایی در نجف درس خواندند. پدر ایشان با دولت عراق که در آن زمان رئیس جمهورش ملک فیصل بود به مخالفت پرداختند و به ایران تبعید شدند. دایی ایشان برای آنکه بتواند آن ها را نزد پدر به ایران ببرد مجبور شد نام خانوادگی ایشان را به فقیهی تغییردهد.
از ایشان سوال کردیم چه عاملی باعث شروع کتابت قرآن کریم توسط شما شده است؟ فرمودند درسال ۹۰ وقتی ۷۶ سال داشتم با خودم گفتم هرسال در ماه رمضان قرآن را ختم می کنم اما خواندن آن به تنهایی برایم لذت کامل نداشت بنابراین ایده نگارش آیات قرآن به ذهنم رسید و با توجه به آنکه با زبان عربی آشنا بودم شروع به کتابت نمودم و تاکنون پنج نسخه کتاب قرآن دستنویس خودم را به اتمام رساندم که از هرکدام ۵ سری تکثیر نموده ام.
از ایشان پرسیدم که برای بازنشستگان و همکاران خود چه سخنی دارید؟ فرمودند در دوران بازنشستگی حوصله آدم سر می رود، بچه ها بزرگ شده و مشغول زندگی خودشان هستند پس بهتر است در این ایام خودمان را با چیزهایی مشغول کنیم که از آن لذت می بریم.
