اصولا “سفر برای بازنشستگان که عموما” بیش از شصت سال عمر خود را سپری نموده اند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، همچنان که در برخی از کشورهای پیشرفته درصورتی که در مدت معینی این قشر تقاضای سفر نداشته باشند، توسط روان پزشک در منزل ویزیت می شوند تا از افسردگی احتمالی ناشی از روزمرگی پیشگیری شود.
در صنعت گردشگری کشور نیز شاهد آن هستیم که بخش مهمی از مقصد گردشگران اروپایی را سالمندان و بازنشستگان کشورهای غربی تشکیل می دهد که با تورهایی که در توان این قشر است برگزار می شود. احتمالا دولت این کشورها یارانه مناسب سفر در اختیار این قشر برای استفاده از تورهای خارجی متقبل می شوند.
در کشور ما نیز سازمان های بازنشستگی امکانات یارانه ای را برای سفرهای زیارتی و سیاحتی برای بازنشستگان خود فراهم می کنند. البته اگر مزایای آن را بصورت کلان درنظر بگیریم حداقل نتیجه، جلوگیری از افسردگی و بیماری های مختلف ناشی از آن و همچنین حضور اجتماعی شاد در میان همسالان و همکاران سابق و کاهش هزینه های درمان می باشد، این حضور اجتماعی آنان را از انزوا خارج می نماید.
شاید سیاست گذاری پرداخت نقدی هزینه سفر به بازنشستگان فرضا هر چهار سال یکبار به شرط تامین منابع که توسط سازمان بازنشستگی شهرداری تهران اعلام شده به عدالت نزدیک باشد، لیکن با توجه به تورم و کوچک شدن سفره معیشتی همکاران، قطعا این وجوه صرف سفر نخواهد شد.
سفر جواهرده
به همت کانون بازنشستگان شهرداری تهران اولین تور به مقصد جواهرده در تاریخ ۱۶مرداد لغایت ۱۸ مرداد برگزار گردید که با عنایت به تفاهم صورت گرفته با هتل شایان جواهرده بازنشستگان اعزامی از پنجاه درصد تخفیف اقامت در هتل برخوردار شدند، ضمن اینکه بخشی از هزینه های این تور از جمله حمل و نقل و پذیرایی توسط کانون تامین گردید که لازم است در همین جا از تمامی عزیزانی که پیش از سفر مقدمات و در ادامه تا انتهای سفر زحمات بی شائبه داشتند، تشکر و قدردانی کنم. از آنجا که این سفر برای بنده هم به لحاظ حرفه ای و شخصی مهم بود شرایط حضورم توسط عزیزان مجری فراهم گردید.
روز دوشنبه ۱۶ مرداد ساعت ۳۰/۵ دقیقه از ترمینال غرب مقابل آتش نشانی دو اتوبوس آماده حرکت بودند، تعداد ۶۴ نفر از بازنشستگان و خانواده شان در این سفرحاضر بودند. درطول سفر بدلیل حضور بازنشستگانی که اکثرا یکدیگر را نمی شناختند، مجریان تمامی تلاش خود را برای آشنایی عزیزان با هم و همچنین شکستن یخ غریبه گی مصروف داشتند.
پس از مدت کوتاهی که به جاده چالوس رسیدیم دیگر همه با هم آشنا شده بودند، صبحانه در سیاه بیشه، رستوران آبی حدودا سه ساعت پس از شروع سفر صرف گردید و بازنشستگان به همراه خانواده از مناظر طبیعی و هوای کوهستانی لذت برده و مشغول ثبت مناظر با گوشی های خود شدند. حدود ظهر به رامسر رسیدیم که براساس هماهنگی قبلی ناهار در رستورانی صرف گردید و سپس به وسیله سه دستگاه مینی بوس و یک دستگاه ون راهی روستای جواهرده شدیم. متاسفانه جاده این روستا علیرغم برخورداری از طبیعت زیبا و جنگلی با عنایت به اینکه مسیرگردشگری هم می باشد از کیفیت مناسب برخوردار نیست.
بالاخره حوالی ساعت ۴ بعد از ظهر به هتل شایان روستای جواهرده رسیدیم و همگی دراتاق های تعیین شده از قبل مستقر شدیم. پس از استراحت حدود ساعت ۱۹ مینی بوسها آماده بودند تا برای صرف شام در رستورانی که مریم خانم آن را اداره می کرد رهسپار شویم. این رستوران در محلی بین جواهرده و رامسر در منطقه ای کوهستانی واقع شده بود، همه همسفران از محیط صمیمی و شاد رستوران لذت کامل بردند و بنده نیز تصاویر لازم را ثبت کردم. پس از بازگشت به هتل شرایطی مهیا شد تا گفتگویی با مدیریت هتل داشته باشم آقای نصیری از تاریخ بیش از دو هزارساله جواهرده گفتند و اینکه در این روستا مسجدی با قدمت بیش از هزار سال با مصالح چوب بوده که بدلیل آتش سوزی از بین رفته است و هم اکنون مسجد جدیدی درآن محل احداث شده است، همچنین از مقبره هایی گفتند که مربوط به قبل از اسلام بوده که ایشان با نام ” گبری ها ” از آنها یاد می کردند.
صبح روز سه شنبه پس از صرف صبحانه در محیط صمیمی هتل شایان، ساعت ۹ عازم آبشار جواهرده شدیم تعدادی از دوستان پیاده مسیر را طی نمودند و مابقی با تاکسی های محلی خود را به آبشار رساندند.
این منطقه کوهستانی دارای چند آبشار می باشد و سرچشمه آن نیز نیاز به پیاده روی نسبتا طولانی داشت که قطعا از عهده بیشتر حاضرین خارج بود، در آبشار ضمن دیدن مناظر طبیعی از برنامه های شادی که توسط همسفران اجرا شد نیز لذت بردیم.
در مسیر بازگشت ناهار را در رستوران یاس که یکی از همکاران بازنشسته ساکن جواهرده معرفی کرده بود، صرف نمودیم، کیفیت ناهار بسیار عالی و قیمت آن منصفانه بود. در طول راه فروشگاه های متعدد صنایع دستی و محصولات محلی وجود داشت که هم موجب سرگرمی همکاران گردید و هم نیازمندی های خود را تامین نمودند.
پس از صرف شام به مناسبت سالگرد ازدواج یکی از همسفران آتش نشان با اهداء هدیه ای از صنایع دستی محلی توسط کانون تبریک گفته شد که مورد استقبال همسفران قرارگرفت.
مسابقه شطرنج که پس از ثبت نام ده نفر و سپس انصراف دو نفر برگزار گردید موجب شور و نشاط حاضرین شد، ابتدا ۸ نفر در دور مقدماتی شرکت کردند و برندگان در نیمه نهایی با هم رقابت تنگاتنگی داشتند و در نهایت فینال این مسابقه مهیج بین آقایان بهرامی و صالحیان پور برگزارشد. برنده مسابقه فینال آقای صالحیان پور بودند که قرار است به نفر اول و جوانترین شرکت کننده، کانون جایزه مناسب و لوح قهرمانی اهدا نماید.
روز چهارشنبه نیز ساعت ۱۱ صبح اتاق ها تخلیه و با مینی بوس مجددا عازم رستوران مریم خانم شدیم در مسیر رستوران در محلی توقف کردیم و از مناظر زیبای کوهستان های جنگلی منطقه لذت بردیم و همسفران نیز مشغول ثبت تصاویر زیبا شدند.
در رستوران تعدادی از همسفران سفارش آبگوشت دادند که سرو آن با دیزی سنگی در آن مکان بسیارجالب توجه بود. توسط مجریان سرکار خانم ها اصلانی و اکبرنژاد به کوچکترین عضو گروه که نوه ی یکی از همراهان بود هدیه ای به رسم یادبود تقدیم گردید.
ساعت ۱۵ به رامسر رسیدیم و اتوبوس ها در محل آماده حرکت بودند، پس از طی مسیر حوالی کندوان نیز یکی از همسفران مشکل پزشکی داشتند که ناچار به توقف و استفاده از کمک های پزشکی اورژانس شدیم تمامی همسفران نگران حال همسفرخود بودند و پس از آسودگی از اینکه بیمار مشکل حادی ندارد، مشغول نوشیدن چای و تناول آش در محل شدند، حدودا ساعت ده شب در محل ترمینال غرب سفر به پایان رسید و خاطره خوش این سفر تا چند روز با تبادل عکس و پیام های مجازی در گروهی که خاص این تور بود، ادامه داشت.
همسفران بازنشسته و خانواده آنان با حضور هماهنگ و شاد خود کاستی های سفر را به طور کامل پوشش داده و لذا اجرای این تور برنامه موفقی ارزیابی می شود.
امیدوارم با مشارکت بازنشستگان در برنامه های مختلف کانون هرچه بیشتر شاهد اتحاد و انسجام عزیزان باشیم.
